Samengesteld gezin

Als je kinderen hebt uit een vorige relatie, en je begint een nieuwe relatie met iemand die ook kinderen heeft uit een vorige relatie, dan komt hier heel veel meer bij kijken dan bij een nieuwe relatie zonder kinderen.

Vaak hebben jullie allebei al veel meegemaakt, en jullie kinderen ook. Daarnaast hebben jullie elk een eigen manier van met je kinderen omgaan, en tenzij de andere ouder van je kinderen overleden is of om een andere reden niet meer in beeld is, heb je ook te maken met die andere ouder en meer of minder direct ook met zijn of haar nieuwe gezinssituatie.

Zolang jullie een LAT-relatie hebben, elkaar vooral in de weekenden en vaak ook zonder kinderen erbij zien, is het vaak allemaal nog wel te overzien. Willen jullie echter (op termijn) graag gaan samenwonen, ga dan voordat jullie hierover serieuze plannen maken eerst eens gezamenlijk op vakantie, met alle kinderen erbij, dat maakt de problemen die er wellicht kunnen ontstaan sneller duidelijk.

Overwegingen

Een aantal dingen die anders zijn dan bij een nieuwe relatie met iemand die al kinderen heeft:

• Je ziet je nieuwe partner niet alleen en vooral in zijn of haar rol als jouw partner, maar ook in zijn of haar rol als ouder, en dat laat soms een heel ander beeld zien
• De loyaliteit van je nieuwe partner ligt soms te sterk bij zijn of haar kinderen (hoe ongelooflijk belangrijk het ook is dat er veel ruimte en aandacht is voor de kinderen) waardoor je je buitenspel gezet kunt voelen, of niet belangrijk genoeg
• Je nieuwe partner wil soms te graag ook ‘ouder’ worden van jouw kinderen, wat bij de kinderen op grote weerstand kan stuiten
• De kinderen hebben niet gekozen voor de scheiding, en veel kinderen blijven hopen dat hun ouders weer bij elkaar komen, hoe vaak je ze ook hebt verteld dat die kans er niet is. Dit kan ook leiden tot het zonder meer afwijzen van een nieuwe partner, vanuit het onderliggende gevoel dat die dan de plek van de andere ouder bezet houdt, waardoor er dus geen kans is dat de ouders weer bij elkaar komen
• Beide nieuwe partners hebben als ouder in de loop der jaren een eigen opvoedingsstijl ontwikkeld, en de verschillen hierin kunnen groot zijn. Dit kan tot problemen tussen de ouders leiden, maar ook tot problemen tussen kinderen en nieuwe partner en tussen de kinderen van beide partners onderling, omdat de een meer/minder mag dan de ander
• Daarnaast is het vaak ook nog zo dat door de verschillende omgangsregelingen, en omdat het vaak voorkomt dat de kinderen het grootste deel van de tijd bij de moeder zijn, er een (groot) verschil is in de tijd die de verschillende kinderen in jullie nieuwe gezin doorbrengen, waaruit ook weer verschillende behoeftes ontstaan, die ook weer tot problemen bij andere gezinsleden kunnen leiden (gevoel van onrechtvaardigheid)
• Het opvoeden van de kinderen van de ander kan een mijnenveld zijn: wat mag je wel, wat mag je niet? Het is bijzonder belangrijk dat jullie als (stief)ouders hier steeds weer goed over praten samen, omdat de autoriteit van de stiefouder altijd gestoeld is op de toestemming die de ouder hiervoor heeft gegeven. Zonder die back-up kan een stiefouder niet mee-opvoeden. Dat neemt niet weg dat ook een stiefouder die niet mee-opvoedt, een volwassene is in jullie huis, en dat er ook een hiërarchische lijn is tussen volwassenen en kinderen, al lijkt die in deze tijd soms ver te zoeken
• Kinderen zijn in bepaalde fases van hun leven geneigd de grenzen te verkennen, en dat kan soms heftig zijn. Een stiefouder (ook wel bonusouder genoemd) is vaak een makkelijk doelwit, zeker als deze bijzonder zijn/haar best doet om aardig gevonden te worden door de kinderen van de nieuwe partner. Een opmerking als ‘jij bent mijn moeder/vader niet’ is door een kind snel gemaakt, en kan door de stiefouder als kwetsend worden ervaren. Dat is het echter niet, als je het zuiver bekijkt, want het kind vertelt de waarheid: je bent zijn of haar vader of moeder niet. Dus raak hiervan niet onder de indruk, en hou vast aan wat je wilde aangeven, ervan uitgaande dat je weet dat je partner het eens is met je aanpak van zijn/haar kinderen
• Respecteer de andere ouder van je (stief)kinderen!
  Het is voor kinderen van groot belang dat ze loyaal mogen blijven aan beide ouders. En dat kan alleen als er in beide huizen respectvol over de andere ouder wordt gepraat, en er niet van kinderen wordt verwacht dat ze geheimen bewaren voor de andere ouder.

Kortom, er zijn heel wat extra mogelijke spanningsbronnen aanwezig, en het is bijzonder belangrijk dat jullie al voor jullie gaan samenwonen goed nadenken en praten over deze mogelijke problemen om te voorkomen dat jullie na kortere of langere tijd moeten toegeven dat de liefde tussen jullie alleen niet genoeg was.

Door voordat jullie gaan samenwonen hier heel zorgvuldig mee om te gaan, kun je (een deel van) deze problemen mogelijk voorkomen.

Het blijft complex

Blijf je altijd realiseren dat een samengesteld gezin altijd complexer is dan een ‘eerste’ gezin. Het is dan ook bijzonder belangrijk dat jullie regelmatig tijd inruimen om te praten over alles wat er speelt, en daarnaast ook tijd inruimen voor jullie tweetjes, zodat jullie relatie niet ondergedompeld wordt in alle gezinsperikelen.

Het kan zinnig zijn hier vaste afspraken over te maken, en wellicht is het ook slim hier wat hulp bij te vragen, zodat jullie het wiel niet opnieuw zelf hoeven uit te vinden.