Die term hoorde ik gisteren voor het eerst, dolende dertigers. Elke leeftijd heeft zijn eigen dilemma’s en de dertigers dolen blijkbaar.
En dat blijkt dus te maken te hebben met ‘keuzestress’, zo vernam ik. Na de jolige jaren die je als twintiger blijkbaar doormaakt, verandert alles als je 30 wordt, vooral als je een vrouw bent, begrijp ik uit het verhaal van Marlijn Weerdenburg bij RTL Late Night op 3 oktober 2016
Je omgeving stelt andere vragen
Wat ik er vooral uit meenam, is dat het lastigste is dat je omgeving aan een vrouw die 30 wordt ineens andere vragen gaat stellen
. Je hebt het gevoel dat de wereld aan je voeten ligt, maar ineens moet je allemaal keuzes maken en wordt gevraagd of je een relatie hebt, of je kinderen wilt, en dat je dan niet meer al te lang mag wachten, want de tijd tikt door en je wordt er niet jonger op.
Is dat iets nieuws? Volgens mij is dat dilemma er al sinds ‘de pil’ vrouwen de vrijheid bood het krijgen van kinderen uit te stellen, en ook dertig jaar geleden worstelde ik al met dat dilemma. Misschien was ik toen ook al een dolende dertiger?
Wat ik er ook uit opmaakte, is dat dolende dertigers blijkbaar vooral vrouwen zijn, want ondanks alle emancipatie blijven het – voor zover ik begrijp – vooral de vrouwen die dit dilemma voelen. Tenslotte wordt die vraag veel minder aan mannen gesteld, vooral ook omdat alle emancipatie ten spijt (en heel begrijpelijk) de impact op het leven en de carrière van een man nog steeds lang niet zo groot is als bij de meeste vrouwen. Hoe graag sommigen dat ook willen ontkennen, mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde, en dat vrouwen veel minder makkelijk dan mannen weer fulltime gaan werken na het krijgen van een kind zie ik niet snel veranderen, tenzij gedreven door puur financiële motieven.
Keuzestress en dolende gedachten
De keuzestress van de dolende dertigers uit zich volgens Marlijn Weerdenburg in de continue stroom van gedachten over al die keuzes die je kunt maken. Op zich lijkt me dat niet iets dat is voorbehouden aan dertigers, die dolende gedachten. Daar hebben veel mensen last van. Bij veel mensen is het om allerlei redenen een chaos in hun hoofd, met over elkaar heen duikelende gedachten. En ja, dat is hondsvermoeiend.
Het goede nieuws is dat we niet onze gedachten zijn. Onze gedachten zijn in mijn ogen gewoon een onwillekeurig proces in ons lichaam, net als hartslag en ademhaling: we kunnen het beïnvloeden door onze gedachten ergens op te richten, maar doen we dat niet, dan staan ze vanzelf ook ‘aan’ en komen er vanzelf de soms meest waanzinnige gedachten in ons op. En dan denk je ineens: ‘Wat denk ik nu??? Wat is dit voor onzin???’. En dat is voor mij het duidelijkste bewijs. Als je ze niet stuurt, doen je gedachten maar wat, gewoon, waar ze zelf zin in hebben. Het grote verschil met ademhaling en hartslag is dat we onze gedachten ook kunnen stoppen, en dat dat zelfs goed voor ons is. Dat is waar meditatie, mindfullness, etc., allemaal om draaien: het stoppen van de chaos in je hoofd.
Geloof niet alles wat je denkt
Wij zijn niet onze gedachten. Want we nemen onze gedachten waar. En dat waarnemen doen we niet met onze gedachten, dus moet er nog iets zijn, toch? Ja, dat is er ook. Dat is de (stille) aandacht, het bewustzijn, achter onze gedachten. Die stille toeschouwer in ons hoofd, die zonder oordeel waarneemt. Door ons bewust te worden van die stille toeschouwer, dat bewustzijn, kunnen we leren controle te krijgen over onze gedachten. Daarom zijn gedachten als: ‘Wat denk ik nu?’ en ‘Wil ik dit wel denken?’ prima gedachten, die als vervolgstap zouden kunnen krijgen: ‘Nee, dat wil ik nu niet denken. Dus stop, andere gedachte.’ En door dan bewust aan iets anders te gaan denken, sturen we onze gedachten.
Stilte in je hoofd
Door dit te oefenen, je bewust te worden van wat je denkt en die gedachten om te buiten naar gedachten die je wel wilt, die je sterker maken, niet zwakker, en door te oefenen gewoon af en toe – hoe kort ook – even niets te denken, krijgen we dit onder de knie en uiteindelijk ontstaat er dan als vanzelf van tijd tot tijd stilte in ons hoofd. Rust. En dan ben jij de baas over je gedachten en zijn je gedachten niet meer de baas over jou.
Mijn tip van de dag
Denk eens wat vaker na over dat wat je ‘ongericht’ denkt, en besluit of dat wel iets is dat je wilt denken. Zo nee, stop er dan mee. Stop met die gedachte. Zo neem je de controle over je gedachten weer in eigen hand. En als je eenmaal los bent van de tredmolen van je ongerichte gedachten, blijft er zo veel ruimte over, dat het maken van bewuste keuzes vast een stuk makkelijker wordt.
En dan hoef je dus geen dolende dertiger meer te zijn!